همه چیز از پارسال همین موقع ها شروع شد. سال گذشته چنین روزی به مصاف نیجریه رفتیم تا با نخستین شروع امتیازی تیم ملی در جام های جهانی زاویه نگاه ها به «تیم کی روش» تغییر کند. اتفاق اصلی ولی با سوت پایان «ایران آرژانتین» افتاد: لحظه ای که نسبت «کی روش» و تیمش را با افکار عمومی به قبل و بعد از خودش تقسیم کرد. تیم ملی برگشت به جایی در دو دهه قبل و یک مدل محبوبیت نوستالژیک و کی روش را هم برد جایی در قلب مردم و یک محبوبیت اسطوره ای که عکس های قدی اش را چسباند به سینه دیوار. حالانگاه ها به کنار زمین بود لب خط محدوده فنی جایی که کی روش با تمام وجود تیم یک ملت 80 میلیونی را فرمانروایی می کرد.