برای قرون متمادی بشر در پی یافتن حجرالفلاسفه بود. سنگی جادویی که مس و سرب و آهن را به طلابدل می کرد. سنگی جادویی که انسان فانی را به موجودی نامیرا بدل می کرد. سنگی جادویی که هزاران قدرت ناگفتنی داشت و از مردمان چین تا حکمای یونان، از زکریای رازی تا توماس اکویناس در جست وجویش عمر تباه کردند و یافتنی نبود.

حالاسال ها از ظهور آخرین جویندگان بزرگ حجرالفلاسفه می گذرد. دیگر همه دانسته اند که چند خانه فاصله مس و طلادر جدول مندلیف، با هیچ ورد و جادویی پر نمی شود. کیمیاگری به تاریخ پیوسته و کیمیاگران جایی جز در دل فیلم های تاریخی و فانتزی پیدا نمی شوند. اما در این میان اسطوره کیمیاگری هنوز زنده