انتشار بیانیه وین در تاریخ 23 تیر ماه 1394 به عنوان توافق هسته ای میان ایران با گروه 1+5، واکنش داخلی و بین المللی را به شکل قابل توجهی برانگیخت، چنان که موجب استفاده گسترده از مفهوم «تاریخی»، برای صورت بندی این رخداد سیاسی شد. برخی از آنها عبارتند از: «روز تاریخی»، «ورق خوردن تاریخ»، «توافق تاریخی»، «روز تاریخی و تاریخ ساز»، «نقطه عطف تاریخی»، «اشتباه تاریخی» و...

با فرض اینکه ناظران این رخداد سیاسی، هم اکنو ن در متن یک واقعه تاریخی قرار گرفته و در شکل گیری و تداوم این واقعه، مشارکت داشته و خواهند داشت، در این یادداشت این موضوع بررسی خواهد شد که چرا و چگونه برخی وقایع، به عنوان واقعه