وقتی از دفترهای انتشارات ناپ در نیویورک دیدن می کردم این چوق الف را «سونی مهتا» (سردبیر این انتشارات) به من هدیه کرد. خیلی به درد بخور است و همیشه از آن استفاده می کنم.

لیوان قهوه ای که هر روز از آن استفاده می کنم یادگاری است از سفرم به سوییس. طرح ساده اش را دوست دارم، قرمز و خیره کننده (همه جا هم پیدا می شود!)

این اشیایی که پای چراغ مطالعه ام گذاشتم، سوغات سفرهایم به شهرهای مختلف است. پای چوبی که عنکبوتی روی آن نقش بسته را از شهر لائوس، آن سنگ مرمر که رویش زنبوری نشسته از اسکاندیناوی و قوطی بادام زمینی را از... ممم... ببخشید، یادم رفته است.

با مداد نوشتن را خیلی دوست دارم، البته نوک مداد همیشه باید خوب تراشیده شده باشد. این مدادها را از فروشگاه بزرگی در امریکا خریدم. طرح های روی جامدادی ها همان طرح های روی آلبوم های «مایلز دیویس» (موسیقیدان سبک جاز)، «Cookin» و «Relaxin» است. این جا مدادی ها را برای اینکه مشتری خوبی بودم از فروشگاه موسیقی ای هدیه گرفتم.

عروسک کوچک روی میزم «یاشیمورو»رایان «اوگاوا» که ستاره تیم بیسبال مورد علاقه ام «یاکولت سوالوز» است. اسم مستعار او «رایان» اشاره ای به «نولان رایان» (بازیکن بیسبال امریکایی) دارد چون یاشیمورو برای پرتاب توپ پایش را مثل رایان بلند کرده است.

(قفسه ها) حدود 10 هزار صفحه گرامافون دارم: سی دی هایم را نشمردم. بیشتر صفحه های گرامافونم موسیقی جاز هستند. معمولاوقتی کار می کنم به موسیقی گوش می دهم.