تصمیم ناگهانی جان بینر برای استعفا از سمت ریاست مجلس نمایندگان امریکا و ترک کرسی اش در کنگره، محافظه کاران تندرو را شاد کرد. آنان تمام دوره ریاست بینر را به کامش تلخ کرده بودند. اما رفتن وی خبر بدی برای کسانی است که معتقدند منتقدان دست راستی بینر در دنیای خیالی زندگی می کنند. جنگ داخلی جمهوریخواهان همزمان با ادامه جدال دائمی آنها با رقبای دموکرات به وقوع پیوسته است. جمهوریخواهان اکثریت سنا را در اختیار دارند اما در کاخ سفید رئیس جمهوری دموکراتی حکومت می کند که قادر است قواعد بازی را بر آنان تحمیل کند. جمهوریخواهان بارها تلاش کردند برنامه خدمات درمانی اوباما را لغو کنند و از اختیارات وی در حوزه مهاجرت بکاهند لکن هر بار به در بسته خوردند. جمهوریخواهان شاید نمی توانستند در مقابل اوباما عرض اندام کرده و تغییراتی در سیاست داخلی ایجاد کنند اما می توانستند بینر را لای چرخ دنده های انتقادات خود خرد کنند. بینر، مردی که به مصالحه و توافق معروف است، این بار تاب تحمل حملات را نداشت. او به تازگی تحت فشار قرار گرفته بود تا فقط لوایحی را بپذیرد که جمهوریخواهان هم به آن نظر مثبتی داشتند و تنها با رای آنان امکان تصویب داشت. تامین این خواسته موجب فلج شدن دولت اوباما می شد. جالب آنکه استعفای بینر زمانی اعلام شد که وی جمهوریخواهان را ترغیب کرده بود تا دولت را تهدید به تعطیلی نکنند. او کناره گیری کرد ولی فرقی نمی کند که کدام یک از هم حزبی هایش جانشین او شود و خطر همچنان در کمین دولت و کنگره است زیرا جناحی که همیشه ناراضی است و دائما تهدید می کند به دلیل مخالفت هایش همواره کنگره را در معرض ضعف و ناکامی قرار می دهد. در دوره تدارک برای انتخابات ریاست جمهوری امریکا در سال 2016، چنین وضعیتی هم برای کل کشور و هم برای جمهوریخواهان یک معضل است. البته آینده حزب جمهوریخواه مبهم تر است. دونالد ترامپ به عنوان یک کاندیدای ریاست جمهوری از جناح جمهوریخواه قد علم کرده و برنامه بزرگان حزب را که اندکی واقع گراتر هستند به هم ریخته است. بینر دریافته بود که قدرت مطلق نیست و قانونگذاری در یک دولت متشتت نیازمند مصالحه و پیروزی های نسبی یا دوجانبه است. همین نوع نگاه اوست که سبب شده بود منتقدان بینر از استعفای وی خوشحال نباشند.