نخستین کوشش ایرانیان برای پیوستن به کنوانسیون های بین المللی در مورد تشکیلات بین المللی صلیب سرخ به دوران پادشاهی ناصر الدین شاه قاجار بازمی گردد. ایران در زمان حکومت او و در دسامبر سال 1874/ شوال 1291، کنوانسیون مصوب 1864 ژنو را پذیرفت. اما عملابرای ده ها سال پس از این تاریخ هیچ گونه اقدامی برای تاسیس موسسه یا سازمانی که عامل اجرایی این کنوانسیون در ایران باشد صورت نگرفت. طی این سال ها، جدی ترین کوشش ایران در این زمینه اعزام نماینده ای به سومین کنفرانس بین المللی صلیب سرخ در ژنو بود. در این کنفرانس، عبدالصمد ممتازالسلطنه سیاستمدار و وزیر مختار وقت ایران در پاریس، نقش بسیار مهمی در تبیین نگرش جوامع اسلامی به نشان بین المللی صلیب سرخ داشت. اگرچه همچنان هیچ نهادی از سوی دولت ایران برای انجام وظایف مربوط به صلیب سرخ به وجود نیامد. فعالیت های مربوط به این موسسه تنها در اثر کوشش های شخصی افراد و به صورت غیرمتواتر انجام می شد. در عین حال ایران نشان صلیب سرخ را نپذیرفت و از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت های مربوط به این سازمان بین المللی را مانند دیگر کشورهای اسلامی با نشان هلال احمر انجام می دهد.

اتوفون گریک فیزیکدان برجسته و مخترع آلمانی در پانزدهم مه 1602م در منطقه ماگدبورگ آلمان متولد شد. وی فرزند یک قفل ساز بود و خود نیز به امور صنعتی علاقه داشت. گریک صنعتگری زحمتکش بود و علاوه بر فعالیت عملی به تحقیقات علمی و فنی نیز علاقه داشت.

وی بیشتر تحقیقات مهم خود را در حدفاصل سال های 1646 تا 1681م که از متصدیان مهم امور زادگاه خویش بود، انجام داد. گریک در 22 ژوئن 1650م موفق به اختراع ماشین تخلیه هوا شد. از این وسیله در صنایع سنگین و امور الکتریسیته استفاده فراوانی به عمل می آید و در زمان اختراع، تحول بی سابقه ای در علم و صنعت آن روزگار ایجاد کرد. از دیگر اختراعات وی نیم کره های معروف به نیم کره های ماگدبورگ است که برای نشان دادن فشار هوا به کار می رود. وی در سال 1660م ماشینی اختراع کرد که به تولید برق از طریق اصطکاک اختصاص داشت. اتوفون گریک سرانجام پس از 84 سال زندگی در 6 دسامبر 1686م درگذشت.