برخلاف این که بخش عمده جابه جایی مسافر و بار در کشورمان از طریق حمل و نقل زمینی و جاده ای صورت می گیرد، امابرای استانداردسازی و آسیب شناسی این حوزه تلاشی صورت نمی گیرد. نبود مدیریت درست و اراده ای برای آمایش این حوزه سبب شده هزینه زیادی به جامعه تحمیل شود.

این در حالی است که در حوزه کلی حمل و نقل باید به سمتی رفت که مقرون به صرفه باشد و بتوان از آن بهره بیشتری برد به عبارت دیگر برای تقویت ناوگان جاده ای، ریلی و هوایی باید براساس میزان سودی که برای جامعه دارند تصمیم گیری کرد.

در این بین باید توجه ویژه ای به حمل و نقل ریلی داشت، چون ایمن و پاک است و رونق گرفتن آن به ایجاد اشتغال نیز کمک بیشتری می کند. برای رسیدن به این هدف دولت باید از بخش خصوصی حمایت کند تا سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در این حوزه تشویق شده و در نتیجه سود آن به جامعه برگردد.

باید یادآور شد بخش دیگری از آسیب هایی که در حوزه حمل و نقل گریبان شهروندان را گرفته به بازار خودروهای بی کیفیت مربوط می شود، متاسفانه دلال بازی و انحصارگری و سودهایی که در پشت پرده به عده ای می رسد سبب شده خودرو های موجود در کشور کیفیت لازم را نداشته و برخی به ارابه های مرگ تشبیه شوند.

مشکل اینجاست که صنعت خودروسازی به نوعی به حیات خلوت دولت ها بدل شده در نتیجه واردات خودروی بی کیفیت جان و مال شهروندان را به خطر انداخته و تا زمانی که فضای رقابتی بین خودروسازها ایجاد نشود نیز این مشکلات پابرجاست.