جشنواره فیلم فجر معمولا با ایرادها شروع می شود، این رسم هرساله است مثل بازی های اول آرژانتین و برزیل در جام جهانی یا حتی در بازی های امریکای جنوبی! ناهماهنگی آغازین، در ذات این جشنواره است از به هم خوردن برنامه های نمایش فیلم در روزهای اول گرفته تا نامشخص بودن وضعیت اینترنت در کاخ جشنواره و مشکلات نرم افزاری کامپیوترهای اختصاصی برای خبرنگاران و منتقدان. از مشکلات پذیرایی چیزی نمی گویم چون یک دفعه گفتم در سال های قبل و یکی جواب داد که دندان اسب پیش کشی را کسی نمی شمرد البته بنده هم جوابی دادم با استعانت از مثل طناب مفت و گردن منتقد و غذای جشنواره! از سرویس های کاخ جشنواره هم باید ذکر خیری کرد که همیشه باید لااقل سه روزی منتظر ماند که برنامه هاشان جا بیفتد؛ سال قبل، نبستن بموقع قرارداد موجب شد که دوستان خبرنگار و منتقد، کمک های شایانی در روز نخست، به «دربست تا برج میلاد، هر چه کرم ات!» بکنند؛ اما همه این ها را گفتم، از روز سوم به بعدش را هم بگویم که کم کم بازی برزیل و آرژانتین بهتر می شود! جشنواره خودش را پیدا می کند و انتقادها کمتر می شود [البته پذیرایی، همچنان استثناست!] کم کم خبررسانی و خبرنامه روزانه، چه از لحاظ انتشار به موقع و چه تیراژ و چه رساندن به دست منتقدان، حرفه ای می شود و روابط عمومی کاخ جشنواره، پاسخ های شفاف می دهد و شما هم به جای عصبانیت روزهای نخست، مودب می شوید و تشکر می کنید که جوابگوی شما هستند! بیایید از همین امسال، عصبانیت را کنار بگذاریم. این جشن سینمای ایران است؛ در جشن، کسی عصبانی نمی شود[نفرمایید که اول هر جشن عروسی همین بحث است! جشنواره فیلم را که نباید مقایسه کرد با جشن عروسی]. لطفا از همین روزهای اول، منظم باشیم و از جشن لذت ببریم.