«ادبیات عرصه ی وهم است - هرج ومرج موجودات ذهن که دنبال زبانند. می گردند تا بیابند، تا به زبان بیایند - برسند به صدا و صوت.» «کوچه ابرهای گمشده»، رمان اخیر کورش اسدی، نویسنده صاحب سبک، از میان هذیان ها و پرتاب های فکر و ذهن شخصیت ها ساخته می شود. درست همان طور که میانه های رمان در مکتوبات درهم ریخته ای که راوی از میان دورریزهای کوچه برداشته، آمده «موجودات ذهن» دنبال زبان می گردند و در رمان اسدی به زبان می آیند، صدا پیدا می کنند. کارون، راوی رمان در انقلاب، کتاب بساط می کند. ممشاد، از مشتریانش خانه ای دست وپا می کند تا او را از شر خوابیدن روی کانتینر برهاند. و پریا، شخصیتی است که از خاطرات راوی