در دهه 40 رادیویی در تهران فعالیت می کرد که به رادیوی نیروی هوایی شهرت داشت. گردانندگان این رادیو آهنگ هایی معروف به کوچه بازاری را پخش می کردند که با استقبال بسیاری از مردم روبه رو می شد. در صورتی که مدیران شبکه رادیو تلویزیون کشور پخش این نوع آهنگ ها را از این شبکه های رسمی ممنوع کرده بودند.

کارکنان رادیو نیروی هوایی گاهی هم از میان شهروندان عادی، هرکس که صدای خوش داشت به استودیوی این رادیو دعوت می کردند تا برای شنوندگان یک دهن آواز بخواند و به همین خاطر طنزپردازان می گفتند مسئولان رادیو نیروی هوایی روزها نگاه شان از پنجره به خیابان است تا هر رهگذری را که ترانه ای زیرلب زمزمه می کند به استودیو بکشانند تا برای شنوندگان یک دهن آواز بخواند.