(بدان ای سالک راه خدا!) نفاق و دورویی صفتی است بسیار قبیح و زشت که انسان شرافتمند هیچ گاه متصف به آ ن نیست، چرا که مایه رسوایی و سرافکندگی در این عامل، پیش نزدیکان و آشنایان، و ذلت و عذاب دردناک در آخرت است.

علاج این خصلت ناپسند در دو مرحله صورت می پذیرد: مرحله اول تفکر در مفاسدی که مترتب بر این رذیله است (و) مرحله دوم، که عملی می باشد، به این صورت است که انسان مدتی با کمال دقت از حرکات و سکنات خود مواظبت کند. برخلاف خواهش نفس، اقدام کرده و اعمال و اقوال خود را در ظاهر و باطن درست کند و ظاهر کاری ها را عملاکنار گذارد، و از خدای متعال، در خلال این احوال، توفیق طلب کند که او را بر نفس اماره و هواهای آن مسلط کند، و در این اقدام و علاج با او همراهی فرماید. اگر مدتی بدین حال باشد، امید است که نفس صفا پیدا کند و کدورت نفاق و دورویی از او زایل گردد، و آیینه قلب و باطنش از این رذیله پاک و پاکیزه گردد، و مورد الطاف حق و رحمت ولی نعمت حقیقی گردد.