در رگ هایتان طنین کدام دریا تپش داشت که در خیز آب های دل انگیزش رساتر از رسالت بهار گل ها را به شکفتن وا می داشت! ای خاطرات خوب زمین زمزمه های زلالتان در خلوت های شبانه سنگر هنوز آشناترین صداهاست و همچون خورشید بی غروب بلم های مسافر را به سوی ساحل ترانه می خواند. نام یادتان که باصفا و وفا الفتی دیرینه دارد همچون روزهای آفتابی مرداد گرما ده و روشنی بخش است.ای آیینه داران صبح!