برگزاری جشن آب در اهواز فرصتی شد تا برای دومین بار تولد پل سفید یا پل هلالی اهواز برگزار شود. پلی که در سینه مالامال از خوشی و تلخی، ناگفته های بسیار دارد. رهگذرانی بر خود دیده که گاه نوازشش کردند و برخی مواقع بخشی از تن آن را زخمی کرده اند. پل سفید همیشه فقط محلی برای عبور نبوده است، گاهی به توقفگاهی برای دوستدارانی تبدیل شده است که حس دوست داشتن در آنها بسیار بوده و خود دیده ام که چه بسیار مواقعی که از بلندای پل، روزی مرغان و ماهیان را رها کرده اند. بی شک جشنواره ای در حد و اندازه آبانگان در بهمن نمی تواند به تنهایی نجات دهنده سازه های آبی تاریخی همچون پل سفید، درکهن سرزمینی چون خوزستان باشد اما می تواند تلنگری باشد که مردم و مسئولان را به حفاظت از داشته هایشان وادار کند. برگزاری هشتاد سالگی پل سفید اهواز، زمانی ارزش بیشتری پیدا می کند که این یادآوری را تداعی می کند که آب مایه حیات است و شکل گیری سازه های آبی تاریخی به عنوان بخشی از دانش مهندسی بشری الهام گرفته از قدرت جادوی آب است.

در قصه آب، پل سفید انگیزه ای است تا به محیط زیست فکر کرد. فرصتی دست می دهد تا ارزش های فرهنگی و اقتصادی آب و سازه های آبی مورد تحلیل و داوری قرار گیرد. هشتاد سالگی پل سفید گواه حضور رزمندگان و مجاهدانی در تاریخ معاصر روی خود بوده است که همواره دل در گرو ایران داشته اند که این مهم با مطالعه برخی خاطرات و داستان ها اثبات می شود. همان طور که امروز با افتخار از قدیمی ترین سند دریانوردی ایرانیان در چغازنبیل و از کتاب ناخدا بزرگ پسر شهریار رامهرمزی همچنین از قایق نذری سفالی در شوش سخن می گوییم، روزگاری عکس های یادگاری خود و خانواده مان و دلنوشته های رزمندگان هشت سال دفاع مقدس به میراثی ناملموس تبدیل خواهند شد. کوتاه سخن اینکه پل سفید یادآورمان می کند که رودخانه کارون شاهرگ حیاتی خوزستان، همواره تمدن ساز بوده است و حفظ آن در اولویت است. پل سفید به مانند عروس چادر سفیدپوشی است که باید نقل و نبات بر سر آن ریخت تا شادی هایش شیرینی بخش زندگی مان باشد.