می خواهم از «تیپ ایده آل فرهنگ دانشگاهی» بگویم و در این راستا، از مفهوم «تیپ ایده آل فرهنگ دانشگاهی ماکس وبر» وام می گیرم. او در 1918 در دانشگاه مونیخ از علم به مثابه یک حرفه سخن گفت و معتقد است که دانشمند می خواهد در زندگی مردم روانه شود تا جهان اجتماعی را مجدد تنظیم کند. بنابراین، فرهنگ دانشگاهی یک «هویت معرفتی» و یک «ساخت اجتماعی» است. فرهنگ دانشگاهی؛ یعنی خاطره تاریخی علم؛ یعنی سقراط، کپرنیک، گالیله و دکارت. با خاطره ها فرهنگ دانشگاهی به وجود می آید و میدان دانشگاهی به تعبیر بوردیو با این سرمایه ها ساخته می شود.اگر بخواهیم از «جایگاه فرهنگ دانشگاهی در ایران» بگوییم، باید گفت که تنها در نسل