کی روش همان روز اول بازیکنی را که به اواعتقاد نداشت به تیمش راه نداد و جلوی همه ایستاد اما برانکو خم شد و رضاییان را پذیرفت تا همه برنامه هایش به هم بریزد و به سرمنزل مقصود نرسد.پرونده رضاییان در پرسپولیس بسته شد. این خبردرحالی منتشر شد که تیم برانکو در لیگ قهرمانان آسیا عقب افتاده و برای بازگشت به کورس صعود به همه نیروهای داخلی و خارجی خود نیاز دارد.هنوزهستند هوادارانی که فوتبال را تنها از پنجره تلویزیون هفته ای یک بار می بینند و آنها دوست دارند برانکو رضاییان را نگه دارد، درست مثل ابتدای سال که با وجود مخالفت صریح برانکو مبنی بر بازگشت رضاییان وطارمی فشار زیادی برای این بازگشت به وجود آمد و ابتدا باشگاه و در نهایت برانکو خم شدند و این دو بازیکن را به پرسپولیس برگرداندند و به این ترتیب هم ساسان انصاری را از دست دادند و هم برنامه های برانکو برای جناح راست تکمیل نشد و هم در دفاع وسط کمبود مهره این تیم را آزارداد.برانکو ازهمان ابتدا تا حدودی طارمی را پذیرفت اما رضاییان و برانکو هرگز رابطه شان ترمیم نشد وجنگ پارتیزانی این دودرپرسپولیس ادامه یافت تا اینکه در امارات کار تمام شد وجدایی نابهنگام توسط رضاییان رقم خورد. این همان خشتی بود که کج گذاشته شده بود و درنهایت هم این دیوار به ثریا نرسید که نرسید.دراین زمینه می توان رضاییان را مقصر اصلی معرفی کرد، حتی می توان خم شدن باشگاه و فشار آوردن به برانکو را هم جزء تقصیرها معرفی کرد اما به نظر می رسد از منظر اصول مربیگری برانکو بیشترین تقصیر را دارد.برانکو را با کی روش مقایسه می کنیم، آنجا که کی روش هر دو پا را در یک کفش کرد که رحمتی نباید به تیم ملی برگردد و اگر خداحافظی کرده دیگر راه برگشتی ندارد، این موضوع بی شباهت با قصه رضاییان نبوده و نیست.برانکو اما مثل کی روش پای اصولش نایستاد، تقریبا همه ایران جمع شده بودند تا رحمتی را برگردانند، از پیشکسوتان تا حتی روسای فدراسیون فوتبال وهواداران فوتبال در ایران، کی روش اما حتی لحظه و ذره ای خم نشد، او چون کوه جلوی این فشار ایستاد و با احمدی و حقیقی راه را ادامه داد و درنهایت پس از سه سال و با توجه به همه درگیری های رحمتی با کی روش، قلعه نویی، مظلومی و منصوریان همه متوجه شدند که کی روش درست می گفته است.