پاییز سال 1930 ویل دورانت در خانه اش در لیک هیل نیویورک سرگرم جمع کردن برگ ها بود که مرد خوش پوشی نزدیکش می شود و با صدایی آرام به او می گوید که قصد دارد خودش را بکشد مگر آنکه فیلسوف بتواند دلایل معتبری برای او بیاورد که این کار را نکند. دورانت که فرصتی برای پرداخت فلسفی به این موضوع نداشت، در آن وقت محدود پاسخ هایی به او داد و تمام تلاش اش را کرد تا دلیلی برای ادامه زندگی به دست آن مرد دهد. دورانت بعدها ماجرای برخورد با آن مرد را روایت می کند: «به او پیشنهاد کردم کاری برای خودش دست وپا کند ولی او یکی داشت. گفتم غذای خوبی بخورد، ولی او گرسنه نبود. معلوم بود دلایل من تاثیری روی او نگذاشته بود.