کنسرت نمایش «سی» این روزها مورد استقبال فراوانی قرار گرفته است.

در همین رابطه علیرضا سپهوند در فارس، نوشته است: «بی شک در شب کنسرت نمایش «سی» آزمون و خطاهایی صورت گرفته که گوشه هایی از آن بر مخاطبان مختلف و از جنبه های گوناگون چه از دیدگاه شعری و چه دیدگاه موسیقایی و جنبه زیبایی شناختی هویدا شد؛ لیکن خروجی و برآیند برنامه دیشب چیزی نبود جز نوآوری و خلق اثری بدیع که اولین ویژگی آن بر همگان، نو بودن اثر بود. تنیدگی تار و پود موسیقی و نمایش آنچنان بدیع بود که تا نیم ساعت اول هرچه مخاطب می دید، حسی از نو شدن و ذهنیتی بود که داشت کاری تازه می دید و دنبال نشانه ها و ایماژهایی از جنس موسیقی بر رخ نمایش می گشت. همین جنبه، مخاطب را دست کم نیم ساعت اول مغروق خود ساخته بود. از سوی دیگر استفاده شکوهمند و درست از ویدئو مپ و تصاویر سه بعدی و هماهنگ کردن تصاویر مجازی بر دیوار حقیقی و ستون های محل اجرا (کاخ سعدآباد) بدرستی فضایی مناسب برای جولان موسیقی و نمایش مهیا می کرد.»

او در بخش دیگری از این یادداشت با اشاره به این که در کنسرت نمایش«سی» تعدد عوامل، علاوه برکار، هماهنگی را نیز دشوارتر کرده است، آورده: «کلیت همراهی و تنیدگی موسیقی با صدای همایون شجریان که بیشتر به پرده خوانی می گروید بدرستی صورت گرفت و موسیقی بی کلام و متن نمایش نیز در حد مطلوبی ارائه شد و کمک شایانی به درک مخاطب از بار عاطفی صحنه ها و اشعار و دیالوگ ها می کرد. یکی از ویژگی های خوب اجرا، کیفیت بسیار مطلوب صدابرداری بود چراکه رضا صادقی که خود موسیقیدانی برجسته و تواناست و چند قطعه از این کار را نیز تنظیم کرده بود، به خوبی می دانست صدا باید چگونه باشد.»