«نه، کمونیسم زیبایی و متانت را کدر و مبهم نمی کند: باید انگیزه ای را درک کرد که با آن کارگران احساس می کنند به سوی تعمق در هنر، و به سوی آفریدن هنر کشیده می شوند. هنگامی که رابطه آن ها با جهان به خاطر برده داری مزد و کار قطع می شود، همان رابطه ای که به زندگی انسان نظام می بخشد، که زندگی را با ارزش می کند، باید درک کرد که تا چه عمقی کارگران در انسانیت شان آزرده خاطر می شوند. تلاش کمونیست های روسی برای افزایش مدارس، تئاترها و سالن های اپرا، در دسترس مردم قراردادن گالری ها، پاداش تفریح های هنری و فرهنگی برای روستاها و کارخانه هایی که در بخش تولید خود را متمایز می کنند، نشان می دهد که پرولتاریا، هنگامی که در قدرت باشد، متمایل به برقراری حکومت زیبایی و متانت است، متمایل به بالا بردن شان و آزادی آفرینندگان زیبایی است.»