سرمربی تیم ملی دوچرخه سواری تاکید کرد که هنوز برای قطع همکاری تصمیم قطعی نگرفته ام و قرار است جلسه ای با رئیس فدراسیون داشته باشد.

حسین عسگری درباره احتمال قطع همکاری با تیم ملی دوچرخه سواری ایران، مشکلات موجود در دوچرخه سواری و... به اظهار نظر پرداخت که گزیده ای از صحبت های وی در ادامه می آید:

* از روز اول شرایطی داشتم که در مورد آن با آقای قمری رئیس فدراسیون صحبت کردم و گفت بیایم و کار کنم بعدا اگر شد شرایط را تغییر می دهد. اما آنچه من خواستم انجام نشد و اکنون هم بستگی دارد کاری که من می خواهم انجام شود یا نه. در حال حاضر هیچ کدام از ما یعنی من و آقای قمری تصمیم قطعی نگرفته ایم و قرار است با هم در جلسه ای صحبت کنیم و باید دید به چه توافقی می رسیم.

* درست است که حسین عسگری نیاز مادی ندارد و خدا را شکر تاحدودی تامین بودم و مانند خیلی از افراد نیستم که به این فکر کنم به فدراسیون بیایم تا جیبم را پرکنم اما بالاخره وقتی می بینم مربی خارجی می آورند و ماهی 40 میلیون تومان به او حقوق می دهند در حالی که بازده کاری اش هم مشخص است اما مربی ایرانی با حقوق ناچیز کار می کند، به نظرم زیاد جالب نیست. یکی، دو مربی خارجی بزرگترین ظلم را به دوچرخه سواری کردند و کسی حتی در مورد آنها سوال نکرد.

* سالها پیش با استخدام مارکوس در راس تیم ملی زیان بزرگی به دوچرخه سواری وارد شد. مارکوس مربی خارجی تیم ملی بزرگترین ظلم و خیانت را به دوچرخه سواری ما کرد، وی با با دریافت ده هزار دلار ماهانه حق الزحمه هیچ خروجی در تیم ملی نداشت. در زمان وی تیم چهارنفره دوچرخه سواری ما نابود شد چرا که همیشه با اظهار نظر منفی که ما نمی توانیم در این رشته به جایی برسیم نسل چهار تیمی دوچرخه سواری را نابود کرد در حالیکه ما همیشه در این رشته مطرح بودیم و همیشه دعوا بود که چه کسی در این رشته پا بزند اما الان پول هم بدهند کسی نمی آید در این ماده شرکت کند. حتی دو مدالی که در بازیهای آسیایی کسب شده زحمت وی نبود بلکه تلاش رکابزنانی چون من و سهرابی بود که با تیم های باشگاهی خود همیشه تمرین می کردیم.