20 سپتامبر 1939 جشنواره فیلم کن برای اولین بار در شهر کن در جنوب فرانسه برگزار شد، اما پس از آن تا پایان جنگ جهانی دوم برگزاری مجدد این جشنواره متوقف ماند. جشنواره فیلم کن در سال 1946 با حمایت وزارت خارجه فرانسه بار دیگر راه اندازی شد و با وجود آنکه ماهیت اصلی شکل گیری آن رقابت با جشنواره ونیز بود، اما مقامات این دو فستیوال در توافقی پنهانی پذیرفتند تا برگزاری هر دو فستیوال در سال های متمادی را جشن گرفته و گرامی بدارند. این رویداد سینمایی معتبر در سال های 1948 و 1950 به علت مشکل بودجه برگزار نشد و در سال 1951 بود که به لطف روابط حسنه میان فرانسه و ایتالیا، زمان برگزاری جشنواره کن به بهار منتقل شد و جشنواره ونیز در همان مدت پاییز باقی ماند.

در دهه 1950 میلادی زمان برگزاری جشنواره، از ماه سپتامبر به آوریل تغییر یافت و از سال 1955 میلادی، نخل طلا به عنوان جایزه اصلی جشنواره کن معرفی شد. اولین حضور سینمای ایران در جشنواره فیلم کن با فیلم «کوروش کبیر» ساخته مصطفی فرزانه در بخش مسابقه فیلم های کوتاه جشنواره سال 1961 رقم خورد. سینمای ایران پس از سه دهه سابقه حضور در این جشنواره در سال 1992 با فیلم «زندگی و دیگر هیچ» در بخش نوعی نگاه دو جایزه معتبر «جایزه روسلینی» و جایزه «بهترین فیلم بخش نوعی نگاه» را دریافت کرد. سال 1996 جعفر پناهی با فیلم «بادکنک سفید» در کن حضور یافت که این فیلم جایزه معتبر دوربین طلایی، جایزه بهترین فیلم بخش «دو هفته با کارگردانان» و جایزه فیپرشی را دریافت کرد. سال 1997 پرفروغ ترین سال حضور سینمای ایران در کن بود. چراکه عباس کیارستمی با «طعم گیلاس» توانست مشترکا با شوهی ایمامورا نخل طلا را دریافت کند. فیلم فروشنده اثر اصغر فرهادی نیز در سال 2014 جایزه بهترین فیلم نامه را به دست آورد و شهاب حسینی هم برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد.