بهمن را مبارک می دانیم که میعاد ما و امام است و آن ذات گرامی را صمیمانه می ستاییم که به مدد دم گیرا و ملکوتی اش با خویش آمدیم و از ششدر تکرار و تیرگی به رهایشگاه روح در افتادیم. بهمن را مبارک می دانیم که تپشکده فریادهای قدسی او و ماست و او را می ستاییم که باطن پردرخشش و تابناکش، مجلای نورالانوار بود. بهمن را مبارک می دانیم که مشرق صبح و صداست و او را می ستاییم که به دست گیری نگاه و نفسش، ما سایه های گم و گنگ به حضرت وجود درآمدیم.

بهمن، جلوه گاه ما و آن منادی حق، سالار همیشه ماست. اینک این گرفت و گیر و بند و بلا که بر ما روا می دارند، دلیل ظهور و حضور ماست. اینک این آشوب شگفت که چون خون در رگ جهان دویده است، بازتابش وجود ما و نشان پهلوانی ماست. اینک این زخم ها که می شکفند، این زنجیرها که می گسلند، این دل ها که حق می جویند و این دهان ها که حق می خوانند، جز با او و ما و بهمن نسبت به هم نمی رسانند. روزی که مشیت خداوندی بر این قرار گرفت که مردم ما به بانگ بیدارباش آن پیک ربانی و مقتدای روحانی از خواب تاریک غفلت برخیزند و همدل و همصدا صلای اقامه حق و احیای اعلای آیین محمدی سردهند، جان و جهانشان دیگر شد و همه چیز و هر چیز در منظرشان معنا و مثالی تازه یافت. رستاخیز عام انقلاب اسلامی که سلسله همه بندیان جهان را جنبانید، افقی تازه پیش چشم اهل حقیقت گشود و از برای گرفتاران دخمه های تکرار و تیرگی، تماشایی دیگرگون رقم زد. باشد که پاس میراث بداریم و از درد، هم در درد بگریزیم و بدانیم آن مایه مردی که از در میدان حق جویی به ظهور آمد، انفعال عافیت را برنمی تابد و تاوانی جز درد ندارد...

مرداب کدر امن و آرام، ارزانی سایه ها باد، که هنوز نشاط روح خدا با ماست.