اگر این گزاره رئالیستی انتقادی را بپذیریم که میان «ایده» و «واقعیت» رابطه معناداری وجود دارد، به تبع، باید بپذیریم که بخشی از واقعیت خوب یا بد جامعه، معلول ایده های ما خواهد بود. از این رو، براین باورم که چاپ این ایده ها در قالب کتاب، فرصت خوبی برای بیان آنها و البته مشخص شدن سهم هر ایده است. بنابراین، اگر جامعه ما آسیبی دارد این آسیب متوجه ایده ها و علوم انسانی آن است و از غفلت در این حوزه ها برمی خیزد. از این رو، کوشیده ام تا در خلال بحث های کتاب «ارزیابی انتقادی نهاد علم در ایران» نشان دهم که حرف تازه زدن بدون هزینه نیست. من، نیز در این فضا، هزینه داده و متضرر شده ام؛ البته این تصمیم را هزینه