روزشمار بازی های آسیایی به 3 ماه و 20 روز رسیده و کم کم به بازی های آسیایی 2018 نزدیک می شویم اما هنوز در برخی رشته هایی که جزو کاروان اعزامی به اندونزی هستند نه تکلیف سرمربی مشخص است و نه اردوی تیم ملی. گویا زمان اندک باقیمانده تا بازی های آسیایی برای برخی فدراسیون ها چندان اهمیتی ندارد چراکه با خونسردی و در دقیقه 90 قصد دارند تکلیف سرمربی تیم های ملی خود را مشخص کنند. والیبال، فوتبال و هندبال رشته هایی هستند که سابقه کسب مدال برای ایران در بازی های آسیایی را دارند اما اکنون در بلاتکلیفی به سر می برند. در فوتبال بازی های 2002، بوسان قهرمان شد و بازی های 2006 در دوحه در جایگاه سوم ایستاد. در والیبال بازی های 2002، بوسان و2010، گوانگژو دوم شد و در بازی های 2014، اینچئون به مدال طلا دست یافت. هندبال در بازی های 2006 دوحه به مدال برنز و در بازی های 2010 گوانگژو به نشان نقره رسید.

شاید فدراسیون فوتبال انتظار مدال آوری نداشته باشد و اعلام کرده نگاه آنها به مقدماتی المپیک 2020 است اما از والیبال که قهرمان دوره قبل بازی ها است و هندبال که ستاره های زیادی در اروپا دارد انتظار می رود با برنامه ریزی دقیق تری برای بازی های آسیایی 2018 آماده شوند نه اینکه تا دقیقه 90 به دنبال سرمربی باشند. قرار است تیم ب والیبال ایران به بازی های آسیایی برود اما این تیم نه سرمربی دارد و نه تیمی تشکیل شده است. نکته جالب این است که هم در ستاد عالی بازی ها و هم در کمیته ملی المپیک با این رشته ها نشست های تخصصی برگزار شده اما مشخص نیست چرا مسوولان فدراسیون این رشته ها بابت بلاتکلیفی تیم های ملی خود بازخواست نشده اند؟ واقعا مسوولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در جلسات خود تاکنون این فدراسیون ها را مورد بازخواست قرار نداده اند که چرا عجله ای برای تعیین تکلیف تیم های ملی خود ندارند و با این بلاتکلیفی چگونه برای خود شانس مدال هم قایل شده اند.