استرس مثل یک ظرف اسید، ذهن ما را در خود حل می کند و می بلعد. کمی از ذهن تان فاصله بگیرید تا این واقعیت را روشن تر ببینید، اگر هم فاصله نگیرید از تنش ها، درگیری ها و خستگی مزمن و رسوب کرده در تن تان می فهمید یک چیزی این وسط درست کار نمی کند. حالا یک کارآفرین را در نظر بگیرید که ذهن خود را درسته در این ظرف اسید می گذارد. چقدر می توان با این وضعیت ادامه داد؟ آیا می شود تضمینی از محیط گرفت که ای محیط شرور! این همه ابرهای استرس را بر ما نباران؟ احتمالا می پذیرید که نمی شود اما آیا می شود تضمینی از خودمان بگیریم که ای خودمان! استرس ها را مدیریت کن و اجازه نده ذهن، شبانه روزی تو را در ظرف بی رحم اسید حل و فصل کند؟ خب این گزینه محتمل تری به نظر می رسد و صد البته ذهن کودکان و نوجوان ها به خاطر اینکه با استرس های محیطی خوگیر نشده یا کم تر همسایگی کرده برای مدیریت تنش ها مستعدترند. در این میان چه جایی بهتر از مدرسه که در آن مدیریت تنش ها و استرس های ذهنی را به کودکان و نوجوان ها آموخت و آنها را به سمت خلاقیت و خودشکوفایی به عنوان پایه های یک جامعه کارآفرین سوق داد.مدارس تاب آور حدود سه دهه است که در دنیا می کوشند با تمرکز بر چنین ایده ای کودکانی بانشاط و خلاق تر پرورش دهند، کودکانی که از استرس ها و فشارهای ذهنی رهیده اند یا بهتر بگوییم بر تنش های محیطی و ذهنی سوارند و می توانند آنها را مدیریت کنند نه اینکه اجازه دهند آن تنش ها و درگیری ها آنها را اداره کند. در این میان خوشبختانه مدارسی از این دست در ایران می خواهند چنین ایده ای را اجرا کنند. آنچه در ادامه می خوانید شرح چنین ایده ای از سوی طراح نخستین مدرسه تاب آور در ایران است.