روزگاری سلطان توس می خواندند و شاه خراسان ولی حالا بر تمام دل های عاشق حکمفرمایی می کند، کافی است دلت را نه از نزدیک بلکه از کیلومترها دورتر دخیل حضرتش ببندی آن وقت می بینی چگونه گره گشای کارت می شود؛ چرا که دریای رافت است و کرم، آن وقت است که سفره های کرم را در هر کوی و برزنی گشوده می بینی و عطر مهربانی را در فضا آکنده و آن وقت است که خود را صیدی می بینی رها شده از دام صیاد دل ها. سالیان سال بود که دامان پرمهر غریب توس بر هر عاشق و دلشیفته ای گشوده بود، آنکه را وسعت بود، راهی حریمش می شد و آنکه در تنگنا بود، سهمش حسرت بود و دلتنگی. اما حالا یک دهه می گذرد و امسال برای یازدهمین سال پیاپی است