از زمانی که توسعه فناوری و صنعت شدت گرفت، نوعی خودگرایی و خودنمایی در جامعه رواج پیدا کرد و اساس قضاوت افراد درباره دیگران از روی ظاهر شد. متاسفانه عصر کنونی، عصری است که ظاهر افراد شاخص شخصیت شان شده و انسان ها اسیر و بنده اشیای خود شده اند. اشیایی از جمله لوازم آرایش، ماشین و زیورآلات که بتوانند از طریق آنها فخرفروشی کنند. همه اینها دلایلی شد تا معنویات کمرنگ شود و مبنای قضاوت مردم در باره دیگران بدون شناخت باطنی، ظاهرشان شود. براساس عقیده جامعه شناسان مکتب شیکاگو، شهر های بزرگ دنیای بیگانه ها هستند، دنیایی که در آن مردم درگیر تنهایی و بی هویتی هستند. بنابراین در جامعه ای که انسان ها شناختی از یکدیگر ندارند، چگونه باید خودشان را به هم بشناسانند؟ چگونه جار بزنندکه ما از دیگران برتریم؟

به این ترتیب چنین دیدگاهی سبب می شود آنها به دنبال آرایش های عجیب، ظاهرسازی و فخرفروشی بروند تا از این طریق تفاوت و برتری ظاهری ایجاد کنند، اما رفته رفته این تجملات جزئی از فرهنگ آن جامعه خواهد شد.

این آشفته بازار آسیب های زیادی برای جامعه درپی دارد. برای نمونه یکی از این آسیب ها رواج مدهای بیگانه و وارد کردن لوازم آرایش هایی است که برای آن هزینه های میلیاردی می شود و در نهایت به از بین رفتن سرمایه ملی منجرمی شود.

آسیب دیگری که این مساله در پی دارد از بین رفتن خانواده است، چون افرادی که در این دام می افتند کم کم نسبت به مسائل معنوی و ارزش های خانواده بی تفاوت شده و زمینه فروپاشی خانواده را ایجاد می کنند.

نباید فراموش کرد که در جامعه ما بانوان محور اصلی تعلیم و تربیت خانواده هستند به همین دلیل گرفتار شدن آنها در آسیب های اجتماعی صدمات جبران ناپذیری را به خانواده تحمیل می کند.

لازم به یادآوری است که آرایش و پیرایش از دوران باستان در ایران رایج و مورد توجه بوده است. به طوری که می توان گفت سابقه ای چند هزار ساله دارد. به همین خاطر اگر سری به موزه ایران باستان بزنید آثار آن را برصورت دو بانوی دوره ساسانی که به آرایش توجه ویژه ای داشته اند خواهید دید.

آنچه این روزها سبب بروز آسیب شده این است که برخی به خاطر از دست دادن هویت خود به افراط و تفریط روی آورده اند. -

*جامعه شناسی