سوفیا… عشقم… امروز نامه عجیبی برایت نوشته ام تا حساب کار بیاید دستت.

مسعود پزشکیان، نماینده مجلس گفت: «امروز هم در شعب ابی طالب هستیم و باید قوت و سفره مردم و مسئولان یکی باشد».

می بینی سوفیا؟

مسئولان ما عادت دارند اول بروند ته کوچه بن بست، بعد دور بزنند. درواقع عادت دارند اول شرایط را پیچیده کنند، بعد ما را بپیچند. خب عزیز من! شما وزیر بودی، نماینده بودی، خب دست برقضا که کار مملکت به اینجا نکشیده! دست هایی در کار بوده! حتما شما مسئولان توی این سال ها دست به دست هم دادید و کار را رساندید به اینجا! پس چرا یک طوری حرف می زنید انگار زیر سر مریخی هاست؟ چرا هرچی می شود می گویید کار صبحی هاست؟

بعد هم پزشکیان گفته: «اگر همه در مشکل و سختی باشند و تحریم ها را یکسان احساس کنند در کنار هم مقابل دشمن می ایستیم».

داداش من! ما این قدر تحریم حس کردیم که دیگر سر شده ایم… کرخت کرخت… یک کم هم شما حس کنی بد نیست.

البته یادم آمد چندوقت پیش که آن نماینده با آن کارمند بیچاره دعوا گرفت، شما احساس خطر کردی و آمدی توی برنامه زنده از کلید طلایی نماینده ها دفاع کردی تمام قد. البته ما خدا را شکر کردیم بین این همه مسئله که مملکت دارد، شما دقیق تشخیص دادی مشکل کجاست! کجاست؟ اینجا که کسی از شما نماینده ها بازخواست نکند.

سوفیا… عشقم… فکر می کنم توی ایران دو جهان موازی وجود دارد؛ یکی که ما مردم توش زندگی می کنیم و یکی هم مسئولان. واقعا انگار جهان ما خار دارد و جهان مسئولان گل دار است.

عاشق خاردار تو؛ میدون دوم