در سال های گذشته کم نبودند، مستند سازانی که نسبت به سیاستگذاری های دولت در مورد برنامه ریزی های مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گلایه کردند و نسبت به بروکراسی حاکم در مرکز و طولانی شدن روند تصویب طرح های خود گلایه داشتند. اینکه بودجه فیلم های مستند کجا و در چه راهی هزینه می شود؟ و چرا بخش مهمی از امکانات و بودجه های این مرکز به حلقه ای خاص تعلق می گیرد که خروجی چندانی ندارند، مهم ترین پرسش های خیل عظیمی از این طیف سینماگران بوده و هست. سال گذشته همین موقع ها بود که برخی از مستندسازان درباره سختی تصویب آثار خود در مرکز و روند اجرایی حاکم بر آن در حضور محمدمهدی حیدریان، رییس وقت سازمان سینمایی