گروه اجتماعی: هفته گذشته، رییس دایره آموزش همگانی پلیس راهور فاتب اعلام کرد که افراد دارای خالکوبی های مشهود و نامتعارف متقاضی دریافت گواهینامه راهنمایی و رانندگی، باید از نظر احتمال به برخی اختلالات روانی تاثیرگذار در رانندگی، مورد بررسی و ارزیابی روانشناسان قرار بگیرند و پس از بررسی و ارزیابی روانشناسان، چنانچه فرد متقاضی صدور گواهینامه موفق به گذراندن صحیح ارزیابی ها و بررسی ها شد، می تواند گواهینامه خود را با تایید روانشناسان دریافت کند.

به دنبال این اعلام، محمدرضا ایمانی، روانشناس اجتماعی نظری مخالف دیدگاه پلیس راهور ارایه داد و ضمن آنکه تمایل برخی افراد به داشتن خالکوبی را ناشی از اختلال روانی ندانست به پانا گفت: «اینکه بگوییم فردی که خالکوبی می کند دچار اختلالات روانی، مشکلات روحی و روانی و کمبودهای عاطفی است، یکی از گمانه ها درباره این رفتار است اما ریشه تمایل به خالکوبی منحصرا این موارد نیست. امروز در کشور با الگوبرداری های صرف رفتاری با هدف ایجاد جذابیت های بصری مواجهیم که این الگوبرداری، همه ما را از خود واقعی مان جدا و مسائل را دچار پیچیدگی های زیادی کرده است. اینکه برخی افراد خالکوبی هایی انجام می دهند صرفا ناشی از مشکلات و اختلالات روانی نیست بلکه برخی از آنها به الگوهای رفتاری برمی گردد که دوست دارند از آن استفاده کنند و به چشم بیایند. حالا، نوع واکنش جامعه در مقابل این رفتار، به جای اینکه تقبیح کند و بگوید این عمل شایسته نیست، برعکس عمل کرده و دچار پذیرش اجتماعی بالا و دارای جذابیت شده و مورد تحسین قرار می گیرد. وقتی رفتاری غیرعرفی تبدیل به عرف می شود یا یک ناهنجاری به یک هنجار تبدیل شود، اصطلاحا تبدیل به بی هنجاری شده است.» اولین موج مقابله با خالکوبی های مشهود در کشور، مربوط به ورزشکاران ایرانی بود؛ ورزشکارانی که عضو تیم های ملی بودند و توجیه فدراسیون های ورزشی این بود که استفاده از خالکوبی به عنوان نماد غربی و تهاجم فرهنگی، می تواند شان ورزشکار ایرانی حاضر در رقابت های بین المللی را خدشه دار کند. پس از آن، ممنوعیت انجام خالکوبی در تمام آرایشگاه های مردانه و زنانه به صورت دستورالعمل سراسری ابلاغ شد که البته هدف از این ابلاغ، مقابله با شیوع بیماری های عفونی همچون ایدز و هپاتیت به دلیل استفاده احتمالی از سرسوزن های آلوده و استریل نشده بود.