این مسئله‏ای است که تا نفسانیت انسان هست، خودیت انسان هست، ایثار اسمش هست. من ایثار می‏کنم در راه خدا فرزندم را، من ایثار می‏کنم در راه خدا جان خودم را. این، برای ما مهم است و زیاد مهم است، برای ابراهیم نیست مسئله این، ایثار نیست. ابراهیم خودی نمی‏بیند تا ایثاری کرده باشد، اسماعیل خودی نمی‏بیند تا ایثار کرده باشد. ایثار این است که من هستم و تو هستی و عمل من و برای تو و ایثار. این، در نظر بزرگان اهل معرفت و اولیای خدا شرک است، در عین حالی که در نظر ما کمال بزرگی است‏.

صحیفه امام؛ ج19؛ ص49 | جماران؛ 15 شهریور 1363