در دورانی که دانشجوی کاشان بودم، یک روز ماشینی گرفتیم و راهی ابیانه شدیم. در راه پیرزنی را دیدیم که کنار جاده خاکی را گرفته بود و سمت روستا می رفت. از راننده خواستیم که نگه دارد. پیرزن پیش از آنکه سوار شود، پرسید: «رایگونه؟» به کار بردن کلمه «رایگان» به جای «مجانی» برایم جالب بود. چون آن را بیشتر در تبلیغ اجناس و مغازه ها دیده بودم و در مکالمات روزمره کمتر به گوشم خورده بود. بعدها از استاد منوچهر احترامی شنیدم که بعضی از نواحی مرکزی ایران، از جمله نطنز و روستای ابیانه، به خاطر وجود کوه ها و موقعیت جغرافیایی خاص خود از گزند بسیاری از حمله ها در امان مانده اند و به همین خاطر هنوز کلمات بکری از فارسی کهن میان گفت وگوی روزانه شان شنیده می شود.