عید غدیر در واقع عید ولایت نامگذاری شده است. ولایت از ریشه کلمه «ولیه» به معنای جفت شدن ، عاشق شدن و پیوند بین دو چیز است. پیام عید ولایت این است که ولی، آن کسی است که پیوند قلبی با امت و مردم پیدا می کند. حکومت دو قسمت است، یکی حکومت بر دل ها و دیگری حکومت بر اجساد و ابدان است. عید غدیر در واقع سمبل حکومت بر دل هاست. یعنی ولی به کسی گفته می شود که معشوق انسان هاست و انسان ها عاشق او هستند و می توانند پیوند قلبی با او برقرار کنند. امیرالمومنین به عنوان حاکم و ولی چنین رابطه ای را با دل های مردم دارد. درسی که ما از عید غدیر می گیریم، این است که حاکمان ما باید به نوع و شکلی رفتار و حکومت کنند که پیوند قلبی با مردم داشته باشند و بتوانند قل ها را تسخیر کرده و بر دل ها سلطه پیدا کنند.

نکته مهم دیگر این است که این حکومت و ولایت فقط در محور اخلاقیات امکان پذیر است. یعنی حاکم و ولی باید به گونه ای رفتار کنند که اخلاقیات را همواره مدنظر داشته باشند، آن رابطه عاشق و معشوق و پیوند قلبی بین او و مردم برقرار شود. در عید غدیر زمانی که پیامبر، امیرالمومنین را به مردم معرفی کردند، فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» به این معنا که هر کسی من مولای او هستم یعنی رابطه عشقی و رابطه واقعی حقیقی نه اعتباری با او دارم، علی (ع) هم با او چنین رابطه ای را می تواند داشته باشد. می دانیم که علی (ع) در حکومت خود حاجب و مانع نداشت، ایشان به عدالت رفتار می کرد و بیشترین تواضع را در برابر مردم داشت. علی (ع) به فقرا، ایتام ، بیچارگان، بیوه زنان کمک می کرد و برای آنها شیر می برد و نان می پخت که آنها را در سریه علی ابن ابیطالب خوانده ایم. اینها درس هایی است که می توانیم از عید ولایت و عید غدیر بگیریم. واقعا هم باید در این ایام عید غدیر این شیوه های حکومت داری عادلانه، متواضعانه و مردمی برای مردم تبیین شود.