زبان، آبرو و عزت آدمی ست. واژه ها نبودند هیچ نبود که شاخص آدمی از نبات و جماد باشد، نقش های خط خطی کوچولویی که به وسیله شان حرف می زنیم، می شنویم، می خوانیم، می نویسیم و فکر می کنیم... نیمه شبی است در مکه با گرمایی چسبانک و خیس... بی خوابی زده به سرم. به مصطفی می گویم برویم حرا را ببینیم. خوشم می آید پایه است. رفاقت بلد است. ده دقیقه بعدش توی تاکسی ایم. حنیف، جوان مصری راننده ماست. مسیر از بین چادر های مناست و کنار جمرات که چند روز پیش رمیش کردیم. یک تونل بزرگ و طولانی هم توی مسیر است، این قدر طولانی که انگار دارم زمان را به عقب بر می گردم. راننده گیج وگول است یا ناآشنا که با کلی گشتن بالاخره