کوه یخ برای شرایطی که دارای زوایای مخفی و پنهان زیادی است شاید مثالی کلیشه ای باشد اما همچنان بهترین مثال است؛ مخصوصا برای مساله فساد در کشور ما. در موضوع فساد تمام سیستم و جامعه ما به دنبال آن است که کل این کوه یخ را نابود کند. دادگاه های برگزار شده اخیر هم ظاهرا در همین راستاست اما در واقع خروجی آن از بین بردن بخشی از این ماجراست، نه کل آن.

به عبارتی این دادگاه ها با سیاقی که در حال برگزاری است و سیاستی که برای آن وجود دارد تنها به زدن و قطع سر کوه یخ فساد منجر می شود، حال آنکه بخش اعظم ماجرا هنوز زیر آب است و در آنجا مشغول تولید یخ جدید؛ یخ هایی که دوباره بعد از چندی سر از آب درخواهند آورد و دوباره باید با دادگاه هایی آنها را قطع کرد و این سیکل همچنان ادامه دارد.