عموم مورخان کوروش کبیر را به جوانمردی و بزرگ منشی می شناسند و او را فرمانروایی متفاوت با فرمانروایان دیگر توصیف می کنند. البته سال های زیادی از عمر او در جنگ و لشکرکشی گذشت و حتی -به نوشته پدر نه چندان قابل اعتماد تاریخ، یعنی هرودت- او در جنگ با قبایل بدوی آسیای میانه کشته شد. در اردوکشی ها و جنگ های کوروش هم مانند همه جنگ های دیگر تاریخ خواه ناخواه هزاران انسان قربانی شدند، اما او از کشتارهای وسیع و خونریزی های سبعانه -چنان که میان آشوری ها و حتی مادها و بابلی ها مرسوم بود- اجتناب می کرد. به تحقیر شکست خوردگان اعتقادی نداشت، به انتقام جویی و کینه کشی شناخته نمی شد و «جنگ و بوی خون او را برخلاف