سابقه چهل و چند سال دوستی و آشنایی با سلوک هنرمندانه سعید پورصمیمی و دیدن آثار به یادماندنی اش در نمایش های «دایره گچی قفقازی»، «ریچارد سوم» و «هنر»، همین طور فیلم های سینمایی ای که به خصوص با بازی هنرمندانه وی ماندگار شده، کافی است که من را مشتاقانه به سمت مجتمع نمایشی ایرانشهر و سالن شماره یک، برای دیدن نمایش «آواز قو» ببرد. دیدن سالن پر از جمعیت، با صندلی های اضافه ای که کنار آن تعبیه شده بود، قلبم را لبریز از شادی کرد. مشتاقان سعید پورصمیمی فراوان اند. آنها که می خواهند امشب و شب های دیگری که سعید روی صحنه است خاطره بازی های فراموش نشدنی بازیگران قدرتمند صحنه برایشان زنده شود و همین هم رخ می دهد. در تمامی لحظات نمایش که بیش از یک ساعت است، تماشاگر مسحور آمادگی بدنی و ذهنی و انعطاف حرکات و تسلط بازیگر روی اجزای بدنش می شود. به اینها قدرت و حلاوت و زیروبم ها و افت وخیزهای صدایش را بیفزایید. این نمایش انعکاس آواز موفقیت یک بازیگر در دهه 70 زندگی، شور و شوقش بسان جوانی تازه پا به عرصه گذاشته و نظم و جدیتش است. همان که از سعید پورصمیمی انتظار می رود و اما ممنون از خانم پریزاد سیف که این اتفاق خوش را رقم زدند.