ابراهیم گلستان را زمانی که نوجوان بودم شناختم؛ آن هم به کمک یک معلم بی نظیر به نام «رحمت الله سالمی». روزی از روزهای دانش آموزی و سر کلاس انشا، برای آقای سالمی چیزی شبیه داستان خواندم و او هم که ذوق زده شده بود، بعد از کلاس بهم گفت که نوشتن داستان اصول و قواعدی دارد که باید رعایت شود و از روز بعدش شروع کرد به قرض دادن کتاب هایی که در خلوت شهرستان ما حتی کسی نام شان را هم نشنیده بود. معلم دلسوز ما پنجره ای دیگر از زندگی به رویم بازکرد و شاید اولین نفری بودم که در آن مدرسه دانستم «بهرنگی و چوبک و درویشیان و دولت آبادی و...» که هستند و چرا باید کتاب های شان را بخوانم. دوستی من و آقای رحمت الله