«قرن ها بردگی است که بر آنها سنگینی می کند. البته صحبت از سیاه ها نیست، منظورم بردگی سفید است. دو قرن است که اینها اسیر افکاری هستند که به آنها تحمیل شده است.» این از اون دسته جملاتی به حساب میاد که، حکم یک کشیده محکم داره، البته برای همه این تاثیر رو نداره، برای بعضی ها مثل یک جک بی مزه و گذراست. توی این خیابونی که من هستم، یک سگ خیابون گردی هست که کاملا کلافه و سرگردون برای خودش قدم می زنه و هرجایی که دلش بخواد می خوابه. حتی شده زیر بارون بخوابه و هیچ اعتراضی نکنه. فردای روز های بارونی کاملا سفیده، اما به مرور زمان رنگ عوض می کنه تا سیاه بشه. نمی دونم چرا با دیدن این سگ، یاد کتاب «سگ سفید»