فرماندار تهران در خردادماه اعلام کرد که از میزان متکدیان 60 درصد کاسته شده است و صد درصد کودکان کار، متکدی اند. شاید این سخن بار مسئولیت را از دوش بسیاری از مردمی که شبانه روز با کودکان فال فروش، زباله گرد، دعافروش، شیشه پاک کن روبه رو هستند کم کند، اما آیا از واقعیت های جامعه می کاهد؟

 هنوز یکی از آمارهایی که در زمینه فعالیت های کودکان کار مورد استناد است، پژوهشی است که حدود دو سال پیش جمعیت امداد مردمی- دانشجویی امام علی(ع)، در 15 استان کشور با عنوان «سکونت گاه های فقیرنشین با تاکید بر کودکان کار ایران» انجام داده است که برخی نتایج آن قابل تامل اند: از جمله اینکه کودکان کار در چه کارهایی مشغول اند و از نظر تحصیلی چه وضعیتی دارند؟ 40 درصد آنان دست فروش اند، 16 درصد کارگری، 9 درصد فال فروشی و هشت درصد زباله گردی می کنند. 75 درصد از کودکان کار در گروه سنی 10 تا 16 قرار دارند. میانگین سنی کودکان کار، 13 سال است و پنج درصد کودکان کار زیر هفت سال هستند. 40 درصد از این کودکان به کلی بی سوادند، 20 درصد این کودکان نیز شناسنامه ندارند و 65 درصد آنها در وضعیت نامناسبی به سر می برند. 

 80 درصد پسران و 60 درصد دختران فعالیت هایی می کنند که در سطح شهرها قابل ملاحظه است و خوشبخت تر ها در مغازه، مکانیکی، تعمیرگاه، بازار، انبار، زمین کشاورزی، کوره پزخانه و بازیافت و زمین های کشاورزی و گل خانه مشغول به کار هستند. در کارگاه های بازیافت زباله تعداد دختران بسیار بیشتر از پسران است. 

 به طور کلی در رده هفت تا 17 سال یعنی بیش از 85 درصد کودکان کار در عرصه های عمومی مشغول به کار هستند. 

 نهادهای مدنی متعددی برای کودکان مشغول فعالیت اند، اما میزان کمبودها و کم کاری ها هرچندوقت یک بار خود را نشان می دهد؛ به ویژه این روزها که هفته کودک را پشت سر می گذاریم.