تجاوز ترکیه به سرزمین های کردنشین سوریه و عراق تازگی ندارد. هربار به بهانه ضربه زدن، تعقیب و بازگشت برای مقابله با شورشیان بود. جدی ترین تجاوز عمیق و طولانی و با نیروی زرهی با نقاب و هزینه عربی در پوشش داعش بود که بعدها دامان اروپا و خودشان را هم گرفت و به جنگی طولانی بدل شد. این بار بهانه ها رنگ بهانه جویانه یافته است. شاید شکست دوجانبه ترکیه این حمله را انتقام جویانه تر کرده باشد. یکی شکست دستیابی به منابع نفتی موصل و سوریه در پوشش داعش و دیگر شکست حزب عدالت و توسعه پس از یک دوره طولانی حکومت در چند انتخابات که به پیروزی نیروهای مدنی با مشارکت کردها و علوی ها و ابطال انتخابات و تغییر قانون