بعضی از فیلم ها بدون در نظر گرفتن توان درونی شان میل زیادی به طرح و پرداختن همزمان به مباحث و مسائل مختلف دارند و در عین حال بدشان نمی آید به لحاظ سبک روایی، بازی های فرمی و ساختار بصری نیز دست به خلاقیت هایی بزنند و در ظرف زمانی محدودشان هرچه را در چنته دارند رو کنند. این که فیلمساز با چنین نقشه بلندپروازانه ای فیلمش را جلوی دوربین ببرد اشکالی ندارد اما باید دید که آیا حجم رخدادهای مد نظر او مناسب ظرف زمانی فیلم هست؟ آیا ملات کافی برای شاخ و برگ دادن به ایده طولانی اش در اختیار دارد؟ آیا تعداد گره افکنی ها و تو در تویی های روایت منجر به آن خواهند شد که درام مسیر داستانش را به شکلی منسجم پیش