قفل است و وظیفه اش بسته نگه داشتن درها، برخی مخصوص ضریحند و برخی با اشکال مختلف برای درهای دیگر. همه می دانند وظیفه هرقفلی حفاظت است، ولی انگار وقف قفل در زمان های نه چندان دور با هدف گشایش بوده است.

شاید گشایش گرفتاری یا نیازی و شاید گشایش از پیچ و خم های سفر آخرت. هر چه هست این قفل ها همه از روی ارادت چند صباحی بر درها و ضریح مطهر حضرت رضا(ع) نشسته اند. به قفل های موجود در حرم که می نگری، انگار هر یک رازی با خود به همراه دارد. از حکاکی ها و قلم زنی های روی آن گرفته تا نام واقف و کتیبه های نقش بسته بر دیواره های آن، همه موجودند در زمانه ای که دیگر از واقف آن جز نامی نیکو خبری نیست.