در روزگار ملوک الطوایفی، سه شخص از روی اتفاق با یکدیگر همسفر شدند. در وقت ناهار و نماز که کاروان در کنار یک رستوران بین راهی توقف کرده بود، سه شخص یادشده در حین خوردن ناهار از انگیزه یکدیگر برای سفر سوال کردند. شخص اول گفت: من شخصی حسودم و از آنجا که تاب دیدن موفقیت های اطرافیانم را نداشتم، به سفر مبادرت ورزیدم تا چشمم به آنها نیفتد. شخص دوم گفت: چه جالب، عین من. شخص سوم نیز گفت: واقعا چه جالب، عین من. سه شخص چون انگیزه ها و روحیات خود را مشترک دیدند اشتراک یادشده را به فال نیک گرفتند و قرار گذاشتند با هم به ادامه سفر بپردازند. شب هنگام که کاروان برای اقامت در کنار یک کاروانسرا توقف کرده