تام استوپارد در نمایش نامه «آرامشی از نوعی دیگر» به مسئله انسان معاصر در نسبت با نظم نمادین می پردازد. روایتی از زندگی «جان براون» که به بیمارستان سالمندان «بیچ وود» مراجعه کرده و بی آنکه بیماری خاصی داشته باشد، مایل است در آن مکان اتاقی از آن خود داشته باشد و دور از هیاهوی شهر، روزگار بگذراند. نظم نمادین اما در پی کشف هویت واقعی این شخصیت عجیب و غریب است تا امکان کنترل و نظارت او را داشته باشد. بیمارستان بیچ وود با آنکه خصوصی است و در ازای دریافت پول، می تواند اتاقی در اختیار این متقاضی نابهنگام قرار دهد، اما همان کاری را انجام می دهد که جهان مدرن در این گونه وضعیت های پرابهام انتظار دارد: