بعد از اولین بارش باران پاییزی، خاله سوگلی به همراه دخترها و عروس هایش راهی جنگل های بلوط شهرکرد می شود. در مناطق روستایی بازفت، هر خانواده ای صاحب بخشی از جنگل است تا بتواند بلوط های همان قسمت را برای مصارفی مثل خوراک دام، خوراک انسان و فروش بچیند. سوگلی در بین جنگل برای فرزندانش آواز می خواند و بلوط جمع می کند. زنان جوان تر بالای درخت رفته و چوب درخت را تکان می دهند. دختران نوجوان در اطراف درخت با پرتاب سنگ به درخت در کار برداشت بلوط همکاری می کنند. در شب های بلند پاییزی خانواده با بلوط کبابی و نقل خاطرات شب را می گذرانند.