برخی مورخان، قدیمی ترین سرمایه داران ایران را دهقانان می دانند. دهقانان، زمین دارانی بودند که زمین های خود را به کشاورزان جزء اجاره می دادند و در قبال آن از محصول به مقدار معینی برداشت می کردند. کشاورزی در ایران بر پایه نظام ارباب- رعیتی بنا شده و دوام یافته بود اما این نظام اواخر قاجار به دلیل ضعف حکومت مرکزی دچار عارضه بسیار دردناک استبدادزدگی شد. کشوری که در آن دربار تنها به پایتخت و شهرهای پیرامونی اش حکومت می کرد، اربابان به رسم اقتدارجویی دربار و حکومت مرکزی برای خود حکومت های محلی درست کرده بودند و همان طور که شاه به مردم زور می گفت و خود را خدای روی زمین می دانست، اربابان هم تا