این روزها، هر وقت که صبح برای دست بوسی پدر و مادر به خانه شان می روم، مثل قدیم نان بربری تازه و روزنامه می خرم و با خود می برم. پدر که دیگر نمی خواند و نمی نویسد و حتی حرف هم کمتر می زند، اما من می خواهم این سنت روزنامه خریدن خانه مادر و پدرم زنده بماند. پدرم تا آخرین روزهایی که حافظه اش اجازه داد، روزنامه خرید و خواند. حتی در آخرین سفری که با هم رفتیم، در روزها و ساعت هایی که حافظه و عملکرد مغزش رو به نقصان می رفت و آلزایمر لعنتی غلبه می کرد، بزرگ ترین دغدغه اش دسترسی نداشتن به روزنامه بود. هر روز از من می خواست که باهم برویم تا دکه بیرون هتل و پرس و جویی بکنیم شاید روزنامه ای از ایران پیدا