اتفاقات اخیر از هر بعدی که نگریسته شود، در یک کلام فرجامی جز «خسران» نداشت؛ اما مسئله این است که چرا بعد از یک قرن فرایند دموکراسی‏سازی، هنوز یک تصمیم، یک انتخاب، یک مخالفت، یک اعتراض و... این چنین به بحران و آشوب مبدل می‏شود؟ چرا هیچ سازوکار و مکانیسمی برای مدیریت این گونه قضایا اندیشیده نمی شود؟ مقصر کیست؟ ساختار سیاسی یا سوژه‏های انسانی؟ به نظر می‏رسد هم ساختار سیاسی و هم سوژه‏های انسانی در بروز و ظهور این قضایا مقصر هستند؛ اما در این جستار به این بخش نمی‏پردازیم و قصد داریم از «وضع بشری» جامعه سخن بگوییم که به تدریج تصویری هولناک از خود به نمایش می گذارد!