رابطه زبان و تفکر، از آن دست موضوعات مناقشه برانگیزی است که بسیار محل تامل فلاسفه و زبان شناسان و حتی ادیبان قرار گرفته است. هنوز اجماعی وجود ندارد بر سر اینکه آیا ابتدا تفکر رخ می دهد و بعد زبان تجلی می یابد یا اینکه ما با ابزار «زبان» است که می اندیشیم. بنابراین اینکه زبان مقدم بر تفکر است یا تفکر مقدم بر زبان، هنوز جای بحث دارد. اما فارغ از مناقشات نظری، مساله ما در این گفت وگو صرفا بررسی این نکته است که چقدر آشفتگی های زبانی یک جامعه، قابل تسری به عرصه تفکر است و در این زمینه جامعه ما در چه وضعیتی بسر می برد؟ از این رو، به سراغ دکتر رضا سلیمان حشمت رفتیم. او دانشیار