انگار نه انگار که تا همین دیروز، روستا و زمین کشاورزی وجود داشته است. حالا تا چشم می‎بیند، آب است و آب، در برخی نقاط، درختان سرشان را از آب بیرون آورده اند تا نفس بگیرند. سقف خانه‎ها هم در بعضی از جاها پیداست. حالا آن جاده ای که شبیه به ماری زخم‎خورده پر از چاله و ترک از میان دشت ها و کوهستان‎ها راه باز می‎کرد و می‎رفت هم نیست. همه خفه شده‎اند. سیل، حالا زخم گذاشته روی برخی خانه‏های گلی، حالا دیوار خانه ها ترک خورده اند، سقف‏های چوبی ریخته است و محصولات کشاورزی زیر پای سیل له شده است. این روایت سیل سیستان و بلوچستان است. روایت مظلومیت مردمی که سیل یک شبه به آنها حمله کرد و زخمی عمیق‎تر از محرومیت و کمبود زیرساخت ها بر دلشان گذاشت.